Past is Past (Chapter 3)
|Chapter 3
Nasa mall ako ngayon. As usual shopping nanaman. Gusto ko muna kasing mapag-isa. Bute nga lumabas na ako sa bahay at hindi na ako nagkukulong pa sa kwarto ko.
Riiiiing Riiiing
My cellphone ringing
Natasha: Hello?
Michael: Hi sha!
Natasha: Anong kailangan mo?
Michael: IKAW! Hehe joke! Where are you?
Natasha: Ha? Ah eh. Nasa bahay lang.
Michael: Ooows?
Natasha: oo naman! Nasa kwarto ako. Nagkukulong.
Michael: Talaga?
Ano ba tong si Michael istorbo talagaa! Ayaw pang maniwala sa palusot ko. Nakooo.
Natasha: Oo nga ehhh!
Michael: Andito ako ngayon sa kwarto mo.
Aaawts! Nahuli ako. T.T obvious na nagsisinungaling ako. Anong sasabihin ko niyan?
Natasha: ahh. Hehe. Nasa bahay ako ng classmate ko.
Ayuuun! Bute lumabas sa bibig ko yun. Ang galling ko talaga!
Michael: ahh. Osige.. ako nalang mag-isa pumunta ng mall *sigh*
I felt guilt tuloy.
Natasha: ano? Pupunta ka ng m-mall?
Michael: oo papasama sana ako sayo eh pero huwag na. I think you are too busy to help me. BYE
Nako! Baka magkita kami nito.
Natasha: MICHAEL! Tekaaa.
Wala naaa. Nababa na niya. Tssk. Ang sama ko. Ba’t kasi hindi pa ako pumayag? Michael, sorry. Ngayon lang ‘to.. makapagshopping na nga. Hmm. Sana hindi kami magkita. Siguro naman ibang mall pupuntahan niya diba?
Michael POV
Si Natasha talaga.. kakapanibago. Ngayon lang niya ako hindi sinamahan. *sigh* nakaklungkot tuloy. Yiih. Kakainis talaga! Mag-isa tuloy akong pupunta ng mall.Nasa mall ako ngayon. May bibilhin kasi ako for Natasha. Gusto ko kasing makabawi sakanya. Ang tagal ko kasing nawala sa tabi niya. Ano kayang magandang ibigay sa babae? Hmm.. ahh! Alam ko na! necklace nalang.
May nakita akong store na puro accessories. Siguro naman may makikita akong necklace dito. Tingin. Tingin. Tingin.
Michael: miss! Kukunin ko po yun!
Sana magustuhan ni Natasha ito. Pauwi na sana ako ng may Makita akong babae sa loob ng shoe store. Parang familiar kase eh. Lumapit ako sa store nay un. Teka. Si Natasha yun ah.. anong ginagawa niysa dito? Diba nasa bahay siya ng classmate niya? Lagot sakin tong babaeng to.
Natasha POV
Pumasok ako sa isang shoe shop. Ang daming magandang sapatos!
Hey!
Hindi naman siguro ako yung hine-hey nung taong yun diba? Kaya hindi ako humarap
NATASHA!
Teka. Boses ni ano yun. Bakit ganon? Boses ng galit.. humarap ako dun sa tumawag sakin…
Natasha: Michael…
Heto ang ayaw ko eh. Ang mahuli ako ni Michael na nagsisinungaling. I can see in his eyes nag alit na galit siya. Yiih. Gusto ko lang naman mapag-isa. Kahit na galit nag alit siya. Ang gwapo pa rin niya!
4:46 AM
Past is Past (Chapter 2)
|Chapter 2
Nasa airport ngayon ako para sunduin yung matalik kong kaibigan. Sawakas after 2 years makikita ko na siya ulet. Namiss ko siya sobraaa. Umalis kasi siya dahil gusting itrain ng tatay niya na kung paano ihandle yung company nila.
Michael: Natasha?
Wala akong marinig kasi nagpapatugtog ako. Bale nakaearphone ako. Favorite song ko pinapatugtog ko. Bigla ko nalang naramdaman na may nagaalis ng earphone ko sa right ear ko.
Natasha: oi! Ang kapal ng mukha mo----- ??? Ma-m-Michael?
Michael: HAHAHAHA! Hindi ka pa rin nagbabago. Haha.
Natasha: ikaw nga ba si Michael ah?
Michael: opo nga!
Shocks ang gwapoo! Hindi ako makapaniwala. 2 years lang siya nawala tapos gumwapo siya lalo? Waaah. Kakainlove! HEEP. Bestfriend kop ala siya. Hehe
Michael: Nawala lang ako.. gumanda ka na ah! Anong meron?
Natasha: Gumanda? Hehe. Ako? Nako. Bola nanaman yan. Eh hindi nga ako nagpapaganda.. Teka ikaw nga ba talaga si Michael?
Michael: oo ngaaaaa! Tignan mo man itong bracelet na suot-suot ko! Ito yung binigay mo sakin diba?
Natasha: ang gwapo mo…
Michael: ano?
Natasha: ang sabe ko.. asan yung chocolates ko ah? Wag mong sabihing nakalimutan mo. Lagot ka sa akin!
Nako. Sana hindi niya narinig..
Michael: Ba’t ko naman makakalimutan? Andito sa loob ng bag ko.
Natasha: ASAAAAAN? Asan?
Michael: mamaya na. tara kain muna tayo sa labas.
Natasha: sige na nga.. *sob*
Michael: ikaw talagaa. Kahit kalian ang cute cute mo!. *sabay kurot sa ilong ko*
Natasha: ano ba!! Ang sakit nun ah! Nakakainis ka talaga kahit kalian! Hmp.
_
Nasa restaurant kami ngayon. Paborito naming dalawa itong restaurant. Ditto kami kumakain pag nagkakaproblema kami.
Oo nga pala. Hindi niya pa alam yung tungkol samin ni..
Michael: kamusta pala kayo ni Tri--..
Nako. Akala ko makakalimutan na niya yan.
Natasha: ah yon! Ha-ha. Wa-wala nang kame.
I faked a smile.
Michael: what? But that boy promised me…
Natasha: wag na natin siyang pag-usapan..
Michael: kalian pa?
Natasha: Michael…
Tinignan niya ako ng masama
Natasha: okay.. 2months after nung umalis ka.
Michael: Ba’t ‘di mo man lang sinabi saken? Edi sana umuwi ako ng maaga?
Natasha: ayokong istorbohin ka. Anyway.. past is past. Okay?
Michael: hay.. I didn’t expect na…
Talang hindi ko siya sinabihan kase.. for sure uuwi siya agad. Ayoko naming malungkot daddy niya ng dahil sa akin.. Si michael? Bestfriend ko siya since nung grade 6. lagi ko siyang kasama. Wala akong problema kapag kasama ko siya.
7:11 PM
Past is Past(Chaper 1)
|Chapter 1
Tani: Ate! Ate! *knock knock*
Ano ba yan. Istorbo. Ang sarap ng tulog ko. Hindi ko nalang pinansin yung kumakatok dahil ako ay tinatamad tumayo. At gusto ko pang matulog.
Tani: ate! Ano ba!!! Malelate ka na naman niyan eh!
Teka! Si Tani yun eh. May pasok ba ngayon? Bakit hindi ko man lang narinig alarm clock ko?? Ah oo. Nakalimutan kong i-set kagabi. Kaasar naman. For sure papagalitan nanaman ako ni Miss Mendoza niyan sa pagkalate ko. Arrg
Natasha: ARAY!
Kinurot kurot ako ni Tani. Etong batang to. Kahit kalian ang sakit mangurot. Napatayo nalang ako sa kama kasi ang sakit talaga ng kurot niya eh.
Tani: kanina pa ako kumakatok dun! Hindi mo man lang binuksan! Kailangan ko pang ipakuha yung susi kay manong. Kainis ka talaga! Malelate ka nanaman niyan eh. Kanina pa ako kinukulit ni Ate Shi na gisingin ka. Bute pumayag ULET ako! Kase naman ang hirap mong gisingin!
Hay nako.. kinatak nanaman ako ng kapatid ko. Eto talaga parang mas matanda pa siya sakin sa inaasal niya. Nako.
Natasha: oo nap o eto nap o. tatayo na! anong oras na ba?
Tinignan ko alarm clock ko at nagulat sa nakita ko. Tae! 6:30 na pala. Malelate na talaga ako. Huhu. Ba’t naman kase ang sarap matulog? Aist.
BEEEEP BEEEEP!
Busina ng service ni Tani
Tani: osige ate.. aalis na ako. Ingat ka sa teacher mo! Ikaw kase.
Natasha: oo na. ikaw din ingat ka ah. (sabay kiss ko kay Tani)
Ako nga pala si Natasha Mae Lopez. Natasha nalang itawag niyo sakin. Ayoko kasi yung Mae. Ang pangit kasi. Yun kase tawag sakin ni… ARGG. Nevermind. 16 years old nap ala ako. Sweet sixteen eh noh? Haha. Si Tani? Siya lang naman kaisa-isa kong kapatid. Mabait yun. Kaya ‘pag sinaktan mo siya. Humanda ka sakin!
Osiya mamaya na. at malelate pa ako sa pasok ko…
Nagmadali na akong maligo. Magbihis. Lahat-lahat!
Natasha: kuya, tara nap o bilis.
Hinila ko siya papalabas. Ang bastos ko eh noh? Kumakain pa yung tao.. inistorbo ko haha. Well, talagang ganyan.
Manong: Teka Natasha! Hindi ka pa kumakain eh.
Aber. Excuse niya ata ito para makakain pa siya. Haha
Natasha: Mamaya na po kuya. Bilis papagalitan ako ng todong- todo niyan eh.
Manong: osiya sige.
Hindi naman ako dating ganto. Date matakaw ako, masunget. Dahil sakanya nagbago ako. Date… inuutusan ko si Tani, kunware kunin yung lapis sa ilalim ng kama.. pero ngayon hindi na. nagising na ako sa katotohanan eh. Alam niyo kung baket? SECRET!
1:17 AM
Past is Past
Past is Past
Ayoko na sayo
Sinaktan mo ako
Eh ba’t nagparamdam ka pa?
Hindi ko sinasadya..
Sana naman mapatawad mo ako
I’m sorry, I still love you
Hindi ako papatalo.
Akin siya. At akin lang
Characters
Natasha Mae
Shellea
Tristan
Michael
12:30 AM
